Þá er búið að kveikja á Reykjavík aftur á ný og má segja að athæfið hafi verið bærilega heppnað. "Lítið sást þó til stjarna á mestöllu höfuðborgarsvæðinu vegna skýja en mikil ró og fegurð færðist yfir borgina og fallegar skuggamyndir urðu til" sagði mogginn en Vísirinum fannst merkilegast að "einnig hefur verið mikið um hópasöfnun unglinga víða í borginni í kvöld".

Ég fór út í Geldinganes með dóttur minni þar sem við horfðum á báðar stjörnurnar sem sáust í gegnum skýjahuluna. Fannst þó skrýtið að þegar meirihlutinn reynir að slökkva ljós til þess að eyða þá séu einhverjir semhlaupi út og skjóti flugeldum.


Annað var það ekki........

Þegar líður að kosningum spyr ég sjálfan mig hvað ætti ég svo sem að kjósa. Ungur var ég viss um að pabbi minn hlyti að hafa rétt fyrir sér þegar hann sagði mér að Sjálfstæðisflokkurinn væri eina vitið að kjósa. Komst að því síðar að það átti sér dýpri rætur í huga hans. Seinna meir, þegar ég fullorðnaðist, kynntist ég öðrum stefnum og fann mér farveg á vinstri vængnum en hef í seinni tíð hins vegar hallast að miðjunni. Myndi þó aldrei kjósa framsókn. Ekki einu sinni þó að hundur væri í framboði.
En hvað um það.
Fyrir hverjar kosningar reyni ég skilmerkilega að kynna mér stefnumálin og kjósa eftir því. Það er hins vegar staðreynd að þegar þeir flokkar sem ég kýs vinna kosningar þá eru þeir manna fljótastir að gleyma því sem lofað var og heima sit ég og brýni fyrir sjálfum mér að komast í meiri álnir þar sem ég get verið öruggur á því að í það minnsta Sjálfstæðisflokkurinn mun þá alla vega passa upp á mig og mína. Í síðustu kosningum kepptust flokkarnir við að lofa hinum og þessum hópum í þjóðfélaginu bótum og betri tíð. Ég fann mig hins vegar ekki í einum eða neinum af þessum hópum. Ég virðist nefnilega tilheyra stórri stétt manna sem lendir á milli. Ég er ekki með börn á leikskóla, Ég er ekki bóndi, ég er ekki að byrja á því að kaupa mér íbúð, ég er ekki fjármagnseigandi, ég er ekki öryrki og ekki gamalmenni o.s.fr. Ég mæti bara í mína vinnu, vinn og vinn, og borga svo mína skatta sem fara í það að borga niður skatta þeirra ríku og í bætur handa barnafólki. Það er ekki það að ég sé á móti þessum hópum og vilji ekki að allir hafi mannsæmandi kjör. Þvert í móti er ég á því að við eigum að hugsa vel um þá sem minna mega sín.
Þannig að.....
Nú líður að kosningum og ég var harðákveðinn í því að sá flokkur sem að byði mér best myndi fá mitt atkvæði. Hins vegar eftir að hafa fylgst með útifundinum hans Ómar núna í kvöld er ég tilbúinn til þess að endurskoða það sem ég taldi vera best í dag fyrir mig og mína. Þegar upp er staðið hlýtur það að vera verndun landsins og hér með skora ég á Ómar að fara fram í vor. Ég er alveg tilbúinn til þess að bíða 4 ár í viðbót eftir því að einhver stjórnmálaflokkurinn stingi að mér dúsu ef það verður til þess að komið verði í veg fyrir að Ísland breytist í álver.

Annað var það ekki.......

Ætlaði í Kárhnjúkagöngu frá Hlemm og niðrá torg en festist í vinnu. Vísir má þó eiga það að það er sýnt beint.

"Ég heyri ekki betur en að Magni hafi kennt keppinautum sínum að segja: Farðu í rassgat. Það verður ekki sagt að hann hafi lifað til einskis." sagði Ármann nokkur Jakopsson á blogginu sínu.

Ármann er örbloggari eins og bróðir hans Sverrir. Fyrir ykkur sem ekki munið þá eru Ármann og Sverrir helst þekktir fyrir að vera MS tvíburarnir. Mér finnst þeir frekar skemmtilegir bloggarar, sitja við vördinn alla daga og blogga ört um hluti sem koma upp í heilann á þeim. Og það er slatti sem upp kemur í þeim heilum. Ég er líka með svona heila. Það er oft á dag sem upp spretta hugmyndir að bloggfærslum en ólíkt þeim bræðrum er ég sjaldnast í aðstöðu til þess að setjast við og blogga. Þetta er munurinn á því að vinna við tölvur og að vera fræðimaður og háskólakennari.

Þess má geta að Magni er sonur Ásgeirs Arngrímssonar, sauðfjárbónda á Brekkubæ í Borgarfirði eystra.

Ég hef ætlað mér nú í nokkurn tíma að tjá mig um nýjasta æði íslendinga en ekki haft erindi sem erfiði. Þessi littla grein frá heiðursmanninum Enter af Baggalúti segir hins vegar allt sem ég vildi sagt hafa.

Magni kosinnEnter
Jæja.

Loksins er fundin íþrótt sem Íslendingar geta eitthvað í. Þeir geta kosið.

Almáttugur hvað þeir geta kosið.

Maður sá bókstaflega hvernig kjánahrollurinn hríslaðist um hann Magna okkar í nótt sem leið þegar ljóst var að móðursýktir Íslendingar, glaseygðir af þreytu og útbelgdir af kaffi, höfðu komið honum áfram í úrslit söng- og danskeppninnar Rockstar:Supernova í skjóli nætur.

Lítið rokk í því.

Dáldið eins og að láta mömmu kjafta sig fram fyrir biðröð á skemmtistað.

En jæja. Þjóðin hefur kosið.

Ó, ef þið hjartahreinu húsmæður, sligaðar af þjóðrækni, móðurlegri umhyggju og plebbi, bara vissuð. Ef þið bara vissuð hverrar fangi Dave Navarro hvílir í um nætur, hví Jason Newsted tjáir sig jafnan eins og vélknúinn blökkumaður, hvaða skelfilegu leyndarmál hár Gilby Clarke geymir og hvar ljúflingurinn hann Tommy Lee hefur verið að pota trommukjuðanum sínum gegnum tíðina, þá væruð þið ekki jafn áfjáðar í að senda okkar besta son í flúraðan faðm þeirra félaga.

Jafnvel þó hann sé Íslendingur.


Annað var það ekki .................

Titill þessi er stolinn frá félaga mínum sem samdi einu sinni lag. Ástæðan fyrir honum er sú að ég hef verið upptekinn við nýja gítarinn minn undanfarnar vikur. Hef meiri áhuga fyrir honum en bloggi alla vegana þessa dagana. Það gengur meira að segja svo langt að nú hef ég byggt upp myndarlegasta sigg á fingurgómum vinstri handar. Fyrir ykkur sem vitið ekki þá þykir sigg á fingurgómum mikill kostur þegar maður spilar á strengjahljóðfæri. Það er nefnilega frekar vont að spila lengi á gítarinn nema þú sért kominn með sigg. Þannig að næst þegar þið sjáið einhvern frægann gítarleikara. Spyrjið hann hvort hann sé með mikið sigg á gómunum. Og núna spila ég á gítarinn......