Bjarni og Gunnar hafa verið vinir í aldarfjórðung.
Yfirleitt eru þeir félagar kankvísir og málglaðir en undanfarið hefur orðið breyting á. Þeir þegja þunnu hljóði og neita að tjá sig, hvorki við hvorn annan né nokkurn annan.
Hver ástæðan er hefur Björg kona Bjarna loks komist að en vill hvorki segja undirrituðum frá því né konu Gunnars, Búrkínu. Búrkína er seinni kona Gunnars og kemur frá Páskaeyjum. Björg er lítið hrifin af Búrkínu þar sem fyrri kona Gunnars er gömul bekkjarsystir hennar úr húsmæðraskóla. Þar var kennt að maður skuli elska sína konu og skuli hún þjóna honum vel og vandlega.
Björgu finnst Búrkína ekki þjóna Gunnari nægjanlega vel. Það finnst Bjarna ekki heldur þrátt fyrir að Gunnar sé bara nokkuð sáttur.
En hvað um það, enn einn dagur í sarpinn og þessi var notaður til jarðarfarar. Verð hrifnari með hverjum deginum af jarðarfararsálmum.
Minnist alltaf karakters í einni af óskrifuðum skáldsögum mínum. Maðurinn með jarðarfararfetish-ið. Mætir í jarðarfarir og í hugarórum sínum nær hann hámarki einhversstaðar milli moldunar og blessunar. Þess má geta að nýji presturinn í sögunni fær manninn ofan af háttalagi sínu og eftir á kemur hann í messur og segir frá frelsun sinni guði til dýrðar og öðrum til varnaðar.
Prestinum tekst hins vegar ekki að fá gamla einmanna konu ofan af því að mæta í jarðarfarir þar sem erfidrykkjurnar eru einu veislurnar sem henni er boðið(óboðin)í núorðið.
Geri fastlega ráð fyrir því að þetta verði jólabókin 2007.

Missið ekki af því........................