Stundum finnst mér bloggið mitt vera kvöð. Þegar ég hef verið latur við að uppfæra fæ ég samviskubit yfir því að lesandinn minn verði fyrir vonbrigðum yfir því að ég skuli ekki uppfæra. Einu sinni hafði ég þó nokkra sem lásu mig. Ég fékk "comment" á póstana mína en svo fylltist ég leti. Hætti að uppfæra eins ört og þá hætti fólk að "commenta" og ég sem hafði fylgst með teljaranum á síðunni minni stökkva upp um tugi á hverju degi fór að taka eftir því að það hægðist á. Undanfarinn mánuð hefur heimsóknum á síðuna mína fækkað um 46%. Innst inni hef ég grun um að fækkunin hafi jafnvel verið meiri þar sem ég eyddi sjálfur töluverðu púðri í að koma teljaranum yfir 1000 markið. En núna virðist ég sem sagt vera sá eini sem les bloggið mitt og verður að segjast allveg eins og er að ég er uppáhalds lesandinn minn.

Á sunnudag fórum við Spúsa hins vegar aftur á bak. Það var gaman og nú var riðið meðfram vatninu og inn að Móakoti. Þaðan láleiðin yfir heiðina og að vanda beint á barinn þar semvar áð um stund áður en haldið var í Dimmu á ný. Á leiðinni þangað mættum við Geira nokkrum Goldfingri og Óðalsbóndanum sem rúntuðu um á Hummerlimmu. Bæunir að vera á rallandi á þriðja sólarhring. Merkilegt hvað sumt gengur í ættir mann fram af manni.

Á morgun bætist við fjölskylduna. Bæting þessi ber nafnið Tashja og er enn einn hundurinn í Svarthamraræktunina. Belgískur Griffon. Aðrir meðlimir fjölskyldunnar hefa vart haldið vatni yfir spenningi undanfarna daga og er biðinni loks lokið. Hún er ættuð frá Ameríku og þykir hin vænlegasta. Tashja er einungis annar af tveimur hundum af þessari tegund hér á landi. Maki Töshju heitir Jake og er á leiðinni til landsins innan tveggja mánaða. Stefnt að því að sæða sem allra fyrst enda kostar innflutningur sem þessi skrilljónir.

Annað var það ekki í bili......