Samkvæmt konu minni er ég daðrari af guðs náð. Ég veit ekki einu sinni hvað hún er að tala um. Eftir töluverðar umræður og skoðanaskipti fór ég á netið til þess að fá nánari útskýringu á daðri.

Daður
Ragnheiður Eiríksdóttir kynlífsráðgjafi
Daður er forn og skemmtileg íþrótt iðkuð bæði af körlum og konum frá örófi alda. Stundum er daður tilboð um nánari samskipti, eða forstig viðreynslu. Oftast er daður viðurkenning daðrarans á einhverju í fari daðurþegans. Stundum er daður leið daðrarans til að vekja á sér athygli án þess að áhugi sé sérstakur á nánari samskiptum við þá eða þann sem fyrir því verður. Það getur verið erfitt að greina á milli daðurgerða og að átta sig á hver ásetningur daðrarans er raunverulega. Stundum gerist það að daðurþeginn misskilur daðrarann og heldur sig vera fórnarlamb viðreynslu, þá á ég við raunverulega tilraun gerandans til að fá fórnarlambið til að halda kynnum áfram léttklætt í láréttri stöðu. Vegna þess hve daður getur verið óskýrt og loðið er mikilvægt að taka það ekki of alvarlega heldur láta það krydda tilveruna gráu og njóta þess að þiggja og gefa. Ef við gætum alltaf skilið meiningu augngota væri lífið ekki alveg eins spennandi.

Til er fólk sem daðrar af mikilli kúnst og það algjörlega hispurslaust og náttúrulega, það eru arfhreinir daðrarar. Aðrir hafa víkjandi og óvirkt daðurgen en eiga þá ósk blundandi í iðrum að geta tekið þátt í daðurleikjum. Fyrir þá hef ég góðar fréttir; daður er hægt að læra og þjálfa upp í hreina snilld (ég hef séð fólk komast í snertingu við sinn innri daðrara og hreinlega blómstra í listinni) það eina sem þarf er áhugi, dálítil þolinmæði, spegill og ef til vill góður vinur/vinkona til æfinga. Hér á eftir fylgja nokkur klassísk daðurráð. Ef daðurgenið er enn í dvala mæli ég með æfingum áður en lagt er út á vígvöllinn því ákveðin hætta er á að tilburðirnir komi verulega hallærislega út ef kastað er til hendi.

Bros-getur ekki mistekist nema ef daðurþeginn er illa haldinn af aðsókanrkennd (paranoju) og heldur að það sé verið að hæðast að honum. Brosið verður að vera einlægt án þess að vera væmið og það á ekki að brosa út í loftið heldur horfa í augu um leið. Skilið?

Fingrum rennt gegnum hár-algjörlega útpælt en verður að líta út fyrir að koma spontant. Gott að ná djúpum augnkontakt í sömu mund.

Varir vættar-mjög vandmeðfarið bragð. Getur komið ótrúlega illa út sérstaklega ef tungu er rennt allan varahringinn í einu (þá er maður farinn að nálgast hættulega andrúmsloft sem ríkir í lostafullum húsdýrasjónvarpsmyndum og stórfyrirsætur leika í og það skyldi forðast í hvívetna). Reynið frekar að læða tungunni nautnalega út í annað munnvik með munn lítillega opinn og gætið þess að tungan sé í slakara lagi, hér kemur spegillinn að góðum notum.

Áhorf-virkar best í hrinum. Til dæmis þriggja áhorfa hrina. Þá er nokkuð öruggt að daðurþeginn skilur að það er ekki tilviljun að horft er á hann. Ekki horfa of lengi og endið með undirleitu hálfbrosi.

Hlutafitl-að fitla markvisst við nærliggjandi hluti, s.s. glös ef setið er til borðs, lykla (ekki búa til leiðinleg hljóð), penna eða jafnvel debetkortið. Augnsamband er nauðsynlegt hér.


Eftir þennan lestur er ljóst að konan mín hefur rangt fyrir sér.